wieńcem
Encyklopedia PWN
aureola
ikon. w sztukach plastycznych świetlisty otok (krąg) wokół postaci boskich lub świętych;
[łac. corona aureola ‘wieniec złocisty’],
poeta słoweński;
poeta, prozaik;
sztuka układania kwiatów ciętych, zarówno ogrodowych, jak i dziko rosnących, a także innych części roślin, w różnorodne kompozycje (bukiety, wieńce, festony, stroiki i in.) — odpowiednio do okoliczności i miejsca.
harcmistrz, podporucznik AK;
