wierzchołkami trójkąta
Encyklopedia PWN
mat. figura geometryczna płaska będąca zbiorem punktów płaszczyzny ograniczonym łamaną zamkniętą, złożoną z 3 odcinków a, b, c, zwanych bokami trójkąta;
astr. trójkąt na sferze niebieskiej, którego wierzchołkami są: obserwowany obiekt astronomiczny (np. gwiazda), zenit i biegun świata.
określenie stosunków handl. w XVII–pocz. XIX w. w ramach trójkąta, którego wierzchołki wyznaczały: Europa, Afryka Zachodnia i region karaibski;
substancja składająca się z 2 lub więcej pierwiastków chemicznych, z których co najmniej 1, ale występujący w przeważającej ilości, jest metalem;
Desarguesa twierdzenie
mat. twierdzenie opisujące własność trójwymiarowej przestrzeni rzutowej: jeśli proste łączące odpowiednie wierzchołki 2 trójkątów przecinają się w jednym punkcie (środek perspektywiczny), to proste zawierające odpowiednie boki tych trójkątów przecinają się w punktach leżących na jednej prostej (oś perspektywiczna).
[t. dezarga],
mat. wielościan, którego jedna ściana, zwana podstawą ostrosłupa, jest dowolnym wielokątem (trójkątem, czworokątem, pięciokątem itd.), a pozostałe ściany, zwane ścianami bocznymi ostrosłupa, są trójkątami o wspólnym wierzchołku, zwanym wierzchołkiem ostrosłupa S;
