wektorem swobodnym
Encyklopedia PWN
mat. klasa wszystkich wektorów (zaczepionych w punkcie) mających ten sam kierunek, zwrot i długość;
wektor
mat. uporządkowana para punktów, z których jeden, np. P(x1, y1, z1), stanowi początek wektora, a drugi, np. Q(x2, y2, z2) — jego koniec, przy czym x1, y1, z1 oraz x2, y2, z2 są współrzędnymi kartezjańskimi punktów P i Q;
[łac.],
mat. zbiór wektorów swobodnych otrzymywanych z danego w wyniku pomnożenia go przez dowolną liczbę rzeczywistą; dla wektora zaczepionego w punkcie — kierunek wyznaczony przez prostą, na której leży wektor;
teoria opisująca ciągłe (II rodzaju) przejścia fazowe (przemiana fazowa);
indukcja elektryczna, wektor indukcji elektrycznej, 
,
wielkość charakteryzująca pole elektryczne wewnątrz dielektryka wytworzone przez swobodne ładunki elektryczne;
,
