uznanie
Encyklopedia PWN
Uznam, niem. Usedom 
,
przybrzeżna wyspa na Morzu Bałtyckim, na pograniczu Polski (woj. zachodniopomor.) i Niemiec (Meklemburgia-Pomorze Przednie), między Zat. Pomorską na północy a Zalewem Szczecińskim na południu, od w. Wolin oddzielona Świną (2 przeprawy promowe), od lądu — Pianą (2 mosty);
,
mezoregion w północno-zachodniej części Pobrzeża Szczecińskiego, w Polsce i Niemczech;
autonomia
filoz., socjol., teol. Autonomia to niezawisłość woli lub sumienia wykluczająca zależność od determinującego wpływu oddziałujących „z zewnątrz” (zatem heteronomicznych) czynników empirycznych, mających źródło w różnie ujmowanym prawodawstwie Bożym (teonomia) albo pochodzących od jakiegokolwiek autorytetu lub władcy (np. polityczna). W rozumieniu mocniejszym autonomia oznacza możliwość ustanawiania przez podmiot moralny własnych reguł postępowania, przeciwstawianych zarówno empirycznej heteronomii, jak i teonomii; jest traktowana jako centralna kategoria uzasadniająca próby budowania moralności bez etyki przez osoby odpowiedzialne, bo korzystające z autonomii (jak w koncepcjach „moralności ponowoczesnej”, np. u Z. Baumana). W ujęciu słabszym autonomia jest kojarzona nie tyle z wolą, co z sumieniem (lub rozumem praktycznym) podmiotu moralnego, który może samodzielnie ustalać reguły postępowania albo na zasadzie wolności, albo przez uzgodnienie przyrodzonych skłonności i niesprzecznych z nimi obowiązków, odkrywanych raczej niż konstytuowanych przez rozum praktyczny.
[gr., ‘samorząd’],
fizyk, twórca teorii względności, jeden z twórców teorii kwantów i fizyki statystycznej.
