uzbrojonym

Encyklopedia PWN

ogół techn. środków walki (broń wraz z wyposażeniem niezbędnym do jej użycia, jak np. amunicja, wyrzutnie, przyrządy do kierowania ogniem): pojedynczego żołnierza (u. indywidualne), oddziałów (u. drużyny, pułku, dywizji), związków (taktycznych, operacyjnych), rodzajów wojsk (u. wojsk desantowych, pancernych), rodzajów sił zbrojnych (u. wojsk lądowych, marynarki wojennej — wojsk lotn.) lub całych sił zbrojnych.

tasiemiec uzbrojony, soliter, Taenia solium,

gat. płazińca z gromady tasiemców;

Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia (PWU),

największe w II RP przedsiębiorstwo przemysłu wojennego; utworzone 1927 w Warszawie,

techniczne uzbrojenie pracy,

ekon. wartość środków trwałych przypadających na jedno miejsce pracy;

niszczyciel,

uniwersalny okręt bojowy o napędzie mech., wszechstronnie uzbrojony, nieopancerzony;

arkabuz

[wł.],

arkebuz,

ręczna broń palna z zamkiem kołowym, używana w XVI–XVII w.;