trwałą
Encyklopedia PWN
biol. szczególna postać akinezji i akinemy; całkowite znieruchomienie zwierzęcia, spowodowane bodźcami zewn. wywołującymi tzw. strach bierny, związane z trwałym (tonicznym) skurczem mięśni, który prowadzi do pozy charakterystycznej dla osobnika martwego;
gwałtowne zaburzenie stanu równowagi we wnętrzu Ziemi, prowadzące do wyzwolenia się energii w postaci ciepła, fal sejsmicznych, ruchu skał i ich trwałych deformacji (np. spękania, szczeliny).
techn. zdolność materiału do przeciwstawiania się odkształceniom plast. (trwałym) przy lokalnym — statycznym lub dynamicznym — wywieraniu nacisku na małą powierzchnię materiału.
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 22;
reformy przeprowadzone w XIX w. na ziemiach polskich przez rządy państw zaborczych, nadające chłopom prawo własności do całości lub części użytkowanej przez nich ziemi, w zamian za płacone bezpośrednio bądź pośrednio odszkodowanie (indemnizacja).
