trwałe
Encyklopedia PWN
ekon. historycznie ukształtowany system trwałych powiązań ekonomicznych: produkcyjnych, technologicznych, handlowych, finansowych i instytucjonalnych między gospodarkami narodowymi różnych krajów, znajdujących się na różnym poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego, włączający je w ogólnoświatowy proces produkcji i wymiany.
inwestycje
ekon. nakłady dokonywane w celu stworzenia lub zwiększenia środków trwałych, które przyczyniają się do wytworzenia dla przyszłego spożycia strumienia dóbr i usług.
[łac.],
związki org. o cząsteczkach zawierających trwałe wiązania krzem–węgiel (Si–C);
metabolizm
arch. nurt w japońskiej architekturze i urbanistyce rozwijający się w latach 60. i 70. XX w.;
[gr.],
migracje
demogr. wędrówki albo ruch mechaniczny (fizyczny) ludności; element i podstawowa (obok cyrkulacji) forma mobilności przestrzennej; oznaczają przemieszczenia terytorialne związane ze względnie trwałą zmianą miejsca zamieszkania.
[łac. migratio ‘przesiedlenie’],
