transpiracja
Encyklopedia PWN
ewapotranspiracja
hydrol. proces, w wyniku którego para wodna jest odprowadzana do atmosfery wskutek transpiracji roślin i parowania z gleby (ewaporacja).
[łac.],
nauka o procesach życiowych zachodzących w komórkach, tkankach i w całym organizmie rośliny. Fizjologia roślin dąży do wyjaśnienia mechanizmów regulujących powstanie, wzrost i rozwój nowego osobnika (ontogenezę) i jego funkcjonowanie jako zintegrowanej całości;
Hales
ang. botanik i fizjolog, wynalazca, społecznik;
[heılz]
Stephen, ur. 7 lub 17 IX 1677, Beakesbourne (hrab. Kent), zm. 4 I 1761, Teddington (hrab. Middlesex),
substancje stosowane do selektywnego lub całkowitego hamowania rozwoju bądź niszczenia roślin występujących tam, gdzie są niepożądane;
hydrologiczny cykl, obieg wody w przyrodzie, krążenie wody w przyrodzie,
zamknięty cykl obiegu wody w przyrodzie zachodzący dzięki energii cieplnej Słońca oraz sile ciężkości, które sprawiają, że woda przemieszcza się ciągle między atmosferą, hydrosferą i litosferą;
rośliny występujące na siedliskach stale lub okresowo ubogich w wodę;