tory telekomunikacyjne
Encyklopedia PWN
układ elektr. bierny (nie zawierający źródeł energii) stosowany do realizacji kanału telekomunikacyjnego;
drogi, po których przebiegają sygnały elektr. i opt. będące nośnikami wiadomości. Do dróg telekomunik. zalicza się kanały, łącza i tory telekomunikacyjne.
zespół rozmieszczonych na pewnym obszarze, powiązanych ze sobą funkcjonalnie urządzeń telekomunik., przeznaczonych do świadczenia różnych usług telekomunik. (np. usług telefonicznych, radiotelefonicznych, telegraficznych, transmisji danych, radiofonicznych, telewizyjnych);
zespół współpracujących ze sobą urządzeń telekomunik. realizujących określone wspólne zadanie;
telekomunikacja
dziedzina nauki i techniki oraz działalności ludzkiej dotycząca przekazywania na odległość wiadomości za pośrednictwem sygnałów, obecnie głównie elektrycznych.
[gr.-łac.],
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
