terapii poznawczej
Encyklopedia PWN
typ psychoterapii koncentrujący się na oddziaływaniu na rodzinę pacjenta przejawiającego symptomy psychopatologiczne;
psychoterapia
specjalistyczne metody oddziaływania psychol., które prowadzą do trwałej zmiany w funkcjonowaniu ludzi wykazujących zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania o charakterze psychogennym, np. nerwicowe i psychosomatyczne, osobowości, a także uzależnienia.
[gr. psychḗ ‘dusza’, therapeía ‘leczenie’],
biotechnologia
interdyscyplinarna dziedzina nauki posługująca się wiedzą z biochemii, mikrobiologii i nauk inżynieryjnych, obejmująca różne kierunki techniczne wykorzystania materiałów i procesów biologicznych (w szczególności obejmuje procesy biosyntezy i biotransformacji przebiegające z udziałem drobnoustrojów, kultur tkankowych — roślinnych i zwierzęcych — in vitro oraz enzymów, a także izolację otrzymanych w ten sposób bioproduktów).
[gr. bíos ‘życie’, téchnē ‘sztuka’, ‘rzemiosło’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
psychologia
współcześnie, w najszerszym rozumieniu — nauka zajmująca się ludzkimi czynnościami lub zachowaniami, które składają się zarówno z subiektywnych procesów umysłowych, jak i z zewnętrznych, obiektywnych i fizycznych reakcji;
[gr. psychḗ ‘dusza’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
dziedzina nauki z pogranicza chemii i biologii badająca biol. procesy przebiegające z przeniesieniem ładunku (procesy redoks, transport jonowy) oraz wykorzystująca metody elektrochem. do poznawania lub odtwarzania innych zjawisk i procesów w układach biologicznych.
