szyk

Encyklopedia PWN

wojsk. sposób walki w szyku konnym, polegający na okrążeniu przeciwnika przez zaskoczenie;

językozn. część zdania, część orzeczenia imiennego występująca w koniecznym związku z orzecznikiem, forma osobowa czasownika posiłkowego oznaczającego istnienie;

Narajan Kunwar, Kũvar Nārāyaṇ, ur. 19 IX 1927, Fajzabad (stan Uttar Pradeś), zm. 15 XI 2017, New Delhi,

indyjski poeta, prozaik i krytyk literacki, tworzący w języku hindi;

ordre de bataille

[ordr dö batạj; fr. ordre ‘porządek’, ‘szyk’, bataille ‘bitwa’],

pierwotnie — rozkaz o uszykowaniu wojsk do bitwy; później — schemat organizacyjny wojsk, przedstawiany zwykle za pomocą umownych znaków, uwidaczniający podległość poszczególnych pododdziałów, oddziałów i związków;

ordynek

[niem. < łac.],

szyk bojowy wojska; także rygor, porządek.

parataksa

[gr. parátaxis ‘ustawienie’, ‘szyk’],

językozn. współrzędny układ części zdania lub zdań składowych w zdaniu współrzędnym;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>