szyk

Encyklopedia PWN

hufiec

[niem.],

w średniowieczu zwarty oddział wojska (kilka chorągwi), część szyku bojowego;

husaria

[węg.],

typ jazdy staropol. wywodzący się z werbowanych od końca XV w. raców, czyli lekkiej najemnej jazdy złożonej z Serbów,

inwersja

[łac. inversio ‘odwrócenie’],

przestawnia,

lit. szyk przestawny zdania, odbiegający od istniejących w języku potocznym norm składniowych, uzyskany przez zmianę kolejności wyrazów pozostających w zależności składniowej (np. „śpiewające słyszałem ptaki”) lub wtrącenie do jednolitej grupy składniowej wyrazów do niej nie należących;

izolujące języki, pozycyjne języki,

morfologiczny typ języków, w których stosunki gramatyczne są oznaczone nie przez formy samych wyrazów, lecz za pomocą wyrazów pomocniczych, szyku lub intonacji.

kirasjerzy

[fr. cuirassier ‘pancerny’],

ciężka jazda w zbrojach z płyt metalowych (kirysach), w którą w 2. poł. XVI w. przekształciła się ciężkozbrojna jazda kopijnicza w Europie Zachodniej;

klucz,

lotn.:

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>