szlachetnych
Encyklopedia PWN
wawrzyn szlachetny, laur, drzewo laurowe, wawrzyn bobek, Laurus nobilis,
gatunek rośliny okrytozalążkowej, drzewiastej z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae), występujący dziko w obszarze śródziemnomor. (jako pozostałość po uprawach) i tamże uprawiany od starożytności, pochodzący prawdopodobnie z Azji Mniejszej;
wollemia szlachetna, Wollemia nobilis,
jedyny gat. w rodzaju, z rodziny araukariowatych, należący do drzewiastych roślin nagozalążkowych; występuje w Parku Nar. Wollemi w Australii, w lasach równikowych porastających dna głębokich wąwozów (40 okazów tworzy 2 zagajniki);
Idar-Oberstein
m. w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w górach Hunsrück, nad rz. Nahe (dopływ Renu).
[i. ˜sztain] 
,
,
gemmologia
nauka o materiałach stosowanych w jubilerstwie i zdobnictwie.
[łac. gemma ‘kamień szlachetny’, gr. lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
klatraty
związki niestechiometryczne powstające z połączenia 2 składników chem., z których jeden (zw. gospodarzem) tworzy strukturę, w której występują puste przestrzenie (luki) mieszczące drugi składnik (zw. gościem); rodzaj związków inkluzyjnych.
[łac. clathratus ‘okratowany’, ‘zamknięty’],
