wollemia szlachetna, Wollemia nobilis,
jedyny gat. w rodzaju, z rodziny araukariowatych, należący do drzewiastych roślin nagozalążkowych; występuje w Parku Nar. Wollemi w Australii, w lasach równikowych porastających dna głębokich wąwozów (40 okazów tworzy 2 zagajniki);
wollemia szlachetna
Encyklopedia PWN
rodzaj był znany ze skamieniałości mezozoicznych, odkrycie (1994) żywych okazów było nauk. sensacją i przysporzyło mu sławy „żywej skamieniałości”; do 35 m wys.; korona stożkowata; pień o średnicy do 1 m, pokryty gąbczastą, guzowatą korowiną; igły w przekroju poprzecznym romboidalne, na młodych pędach płasko, grzebieniasto rozłożone, jasnocytrynowe na młodych, a jabłkowozielone na starszych pędach; drzewo jednopienne; szyszki męskie i żeńskie rozwijają się na osobnych gałęziach, młode zielone, dojrzewając brązowieją; walcowate szyszki męskie powstają w dolnych partiach korony, na starszych gałęziach, kuliste żeńskie wykształcają się na pędach młodszych; po wytworzeniu szyszek gałęzie kończą wzrost; nasiona oskrzydlone, rozsiewane przez wiatr; wollemia w języku Aborygenów oznacza ‘uważaj’, ‘rozejrzyj się wokół’, nobilis pochodzi od nazwiska odkrywcy rośliny D. Noble’a; jeden z najbardziej zagrożonych gat. na świecie.
