szkieletowe
Encyklopedia PWN
włosień, trychina, Trichinella,
rodzaj kosmopolitycznych nicieni z rodziny Trichinellidae;
m. w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, na południe od Brunszwiku. Osada poświadczona 1118; w końcu XIII w. wzniesiono tu rezydencję Welfów; 1432–1753 siedziba książęcej linii Brunszwik-Wolfenbüttel; 1747 prawa miejskie.
archeol. kultura środkowej i późnej epoki brązu oraz wczesnej epoki żelaza (XII–VI w. p.n.e.), rozwijająca się na terenie Wołynia i północnego Podola nad górnym Bugiem, Styrem, Horyniem i Seretem;
Zengővárkony
stanowisko archeol. w południowych Węgrzech, ok. 18 km na północny wschód od m. Pecz;
[zẹngöwa:rkoń],
grupa leków wywołujących zwiotczenie mięśni szkieletowych;
wieś w woj. świętokrzyskim (powiat buski, gmina Busko Zdrój), na obszarze Garbu Pińczowskiego.
