subiektywny
Encyklopedia PWN
med. zjawisko poddające się ocenie lekarskiej i stanowiące podstawę do wnioskowania o czynnościach ustroju, jego narządów i tkanek;
historyk, polityk i publicysta, pisarz.
poetka, autorka Wołania do Yeti i Chwili.
med. subiektywne odczucie powstające prawdopodobnie wskutek działania bodźców zbyt słabych dla wywołania bólu;
teologia
uporządkowana wiedza religijna.
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
w szerokim znaczeniu — postawa teol., która w mniejszym lub większym stopniu w sposób selektywny podchodzi do materiału przekazanego przez Objawienie lub tradycję kośc., akcentując kwestię wolności teologicznej i starając się prowadzić dialog ze współczesnością, m.in. kulturą i nauką; w węższym znaczeniu — nurt w teologii ewangelickiej zapoczątkowany w XIX w. i dominujący do I wojny świat.; pewne jego intencje są kontynuowane do czasów współczesnych;
