teologia liberalna
 
Encyklopedia PWN
teologia liberalna,
w szerokim znaczeniu — postawa teol., która w mniejszym lub większym stopniu w sposób selektywny podchodzi do materiału przekazanego przez Objawienie lub tradycję kośc., akcentując kwestię wolności teologicznej i starając się prowadzić dialog ze współczesnością, m.in. kulturą i nauką; w węższym znaczeniu — nurt w teologii ewangelickiej zapoczątkowany w XIX w. i dominujący do I wojny świat.; pewne jego intencje są kontynuowane do czasów współczesnych;
według teologii liberalnej chrześcijaństwo nie sprzeciwia się wolności człowieka, czyli jest religią racjonalną, a tym samym użyteczną dla człowieka; przedstawiciele teologii liberalnej — D.F. Strauss i F.Ch. Baur uważali chrześcijaństwo za najwyższą formę religii, natomiast E. Troeltsch głosił relatywizm rel.; pod wpływem F. Schleiermachera i A. Ritschla teologia liberalna uznawała wiarę za zjawisko subiektywne, w krytyce bibl. zaś stosowała filoz. aprioryzm.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia