styl wczesny
Encyklopedia PWN
styl brillant
muz. styl w muzyce fortepianowej 1. poł. XIX w., odznaczający się rozbudowanymi partiami popisowymi (wirtuozowskie pasaże, błyskotliwe figury, ornamenty) i odcinkami o charakterze kantylenowym (śpiewnym), sentymentalnym, zwłaszcza w takich gatunkach i formach, jak: koncert, sonata, rondo, nokturn, polonez, walc;
[s. brijạ̃; fr.],
styl w sztuce stworzony przez Celtów;
elżbietański styl, ang. Elizabethan Style,
styl charakterystyczny dla wczesnej fazy renesansu angielskiego, związany głównie z okresem panowania Elżbiety I (1558–1603); najpełniejsze odbicie znalazł w architekturze świeckiej i wyposażeniu wnętrz;
styl w architekturze portugalskiej wywodzący się z gotyku, zapoczątkowany za panowania Manuela I Szczęśliwego, odznaczający się wielkim bogactwem dekoracji arch.-rzeźbiarskiej;
wczesna faza francuskiego klasycyzmu, trwająca od początku 2. połowy XVIII w. do ok. 1790;
szt. plast. termin stosowany czasem w odniesieniu do klasycystycznej twórczości artystycznej, powstałej w kręgu mecenatu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego;
