Stanisława Augusta styl

Stanisława Augusta styl,

szt. plast. termin stosowany czasem w odniesieniu do klasycystycznej twórczości artystycznej, powstałej w kręgu mecenatu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego;

termin ten wprowadził W. Tatarkiewicz w pracy Historia budowy Łazienek (1916); dalszym jego uzasadnieniem były prace: A. Lauterbacha Styl Stanisława Augusta. Klasycyzm warszawski wieku XVIII (1918) i W. Tatarkiewicza Rządy artystyczne Stanisława Augusta (1919) oraz M. Kwiatkowskiego Stanisław August Poniatowski — król architekt (1983). Obecnie nazwą tą określa się tylko dworską odmianę wczesnego klasycyzmu polskiego, związaną z osobistym mecenatem króla, którego gust artystyczny wywarł zasadniczy wpływ na kształt stylistyczny sztuki w jego kręgu, a także w ośrodkach wzorujących się na poczynaniach monarchy. Styl Stanisława Augusta — reprezentowany m.in. przez M. Bacciarellego, D. Merliniego, J.Ch. Kamsetzera i A. Le Bruna — najpełniejszy wyraz znalazł we wnętrzach Zamku Królewskiego i w Łazienkach Królewskich w Warszawie.

Warszawa, Gabinet Marmurowy Zamku Królewskiego

Warszawa, Pałac na Wodzie w Łazienkach Królewskich, J.Ch. Kamsetzer, sala balowa, 1788–93

Warszawa, Łazienki Królewskie

Bacciarelli Marcello. Alegorią Sprawiedliwości i Pokoju ujmujących medalion z podobizną Stanisława Augusta byli rzeźbiarze Andrzej Le Brun i Jakub Monaldi, Zamek Królewski w Warszawie

Warszawa, fasada kościoła Karmelitów Bosych (Schroeger Efraim), 1761–81