strukturalnej
Encyklopedia PWN
krystalograf i chemik;
polski ekonomista i statystyk.
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
geomorfologia
nauka o rzeźbie powierzchni Ziemi;
[gr. gḗ ‘ziemia’, morphḗ ‘kształt’, lógos ‘nauka’],
kluczowa kategoria pojęciowa w teoretycznych badaniach literatury prowadzonych w 2. połowie XX w., znamionująca w ich obrębie rozchwianie się orientacji strukturalnych i wykrystalizowanie się nurtów poststrukturalnych.
językoznawstwo, lingwistyka,
nauka o językach indywidualnych i o języku w ogóle, tzn. o charakterystycznej dla człowieka zdolności mówienia, która odróżnia go od zwierząt.
