storczykami

Encyklopedia PWN

grupa roślin zarodnikowych drzewiastych, do której zalicza się ok. 550 gat., należących do 4 spokrewnionych ze sobą rodzin: olbrzymkowatych (Cyathaceae), diksoniowatych (dwuwijkowatych, Dicksoniaceae), Lophosoriaceae i Metaxyaceae, występujących w obszarach międzyzwrotnikowych i podzwrotnikowych (2 ostatnie tylko w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej) najczęściej w górskich lasach deszczowych, rzadko na siedliskach wtórnych.

Roztoczański Park Narodowy,

park narodowy zał. 1974 o pow. 8482 ha, w tym pod ścisłą ochroną 1029 ha (2022), położony w zachodniej części Roztocza Środkowego;

salep

[arab.],

mączka zawarta w bulwiastych korzeniach niektórych gatunków storczyków;

Tuczno,

miasto w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, na Pojezierzu Wałeckim, nad połączonymi Runicą jeziorami Tuczno i Zamkowe oraz Jez. Liptowskim, w sąsiedztwie Drawieńskiego Parku Narodowego.

welamen, welamen korzeniowy,

bot. wielowarstwowa skórka, typ tkanki występujący w korzeniach roślin powietrznych epifitycznych storczyków (epifity).

wiatrosiewność, anemochoria,

bot. przenoszenie diaspor (np. zarodników, nasion) przez wiatr;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>