Roztoczański Park Narodowy

Roztoczański Park Narodowy,

park narodowy zał. 1974 o pow. 8482 ha, w tym pod ścisłą ochroną 1029 ha (2022), położony w zachodniej części Roztocza Środkowego;

Rok założenia parku: 1974

Województwo: lubelskie, województwo

Powierzchnia (stan na XII 2007): 8 482,8 ha (od 2007)

Powierzchnia ochrony ścisłej (stan na XII 2007): 805,9 ha (od 2007)

Powierzchnia otuliny (stan na XII 2007): 38 095,9 ha (od 2007)

Strona www: www.roztoczanskipn.pl/

tereny parku stanowi płaska wyżyna o urozmaiconej rzeźbie podłoża kredowego; różnorodne lasy, m.in.: buczyna karpacka, dąbrowa, bór jodłowy, bory sosnowe, lasy mieszane; w bogatej florze — gat. górskie (tojad dzióbaty, widłak wroniec), borealne (np. zimoziół północny, wierzba borówkolistna), stepowe (np. storczyk kukawka), pontyjskie (np. powojnik prosty, róża fr.), subatlantyckie (np. rosiczka pośrednia); w faunie — gat. górskie i południowe, żyją tu także orzesznica, popielica, koszatka, liczne gat. nietoperzy; z ptaków m.in.: orlik krzykliwy, trzmielojad, bocian czarny, liczne dzięcioły (m.in. białogrzbiety); z gadów rzadki żółw błotny; z obecnego obszaru parku wycofały się niektóre gatunki, notowane na początku XX wieku (m.in. kreślinek nizinny, wąż Eskulapa, głuszec, rycyk, krwawodziób, pójdźka, kraska), pojawiły się natomiast: ropucha paskówka, czapla modronosa, kania ruda, bielik, orzełek, gadożer, kulik mniejszy, płatkonóg szydłodzioby, puszczyk uralski, uszatka błotna, włochatka, dzięcioł białoszyi, kląskawka, świergotek polny, świergotek rdzawogardły, dzierlatka, śnieguła i nocek Alkatoe.

Roztoczański Park Narodowy

Wieprz w Zwierzyńcu