serce
Encyklopedia PWN
elektrografia
med. metoda badania komórek, tkanek (zwłaszcza mięśniowej i nerwowej) oraz narządów na podstawie rejestracji i analizy przebiegów czasowych potencjałów elektr. przez nie generowanych (potencjały bioelektryczne).
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, gráphō ‘piszę’],
niem. chirurg i urolog;
najwybitniejszy komediopisarz polski, poeta, pamiętnikarz.
element strukturalny wykonany z materiału tkankowego (auto-, homo-, heterogenicznego) lub biomateriału (metal, ceramika, tworzywo węglowe, tworzywo sztuczne) umieszczony w organizmie w celu uzupełnienia lub zastąpienia tkanek narządu (albo jego części) lub spełniania (wspomagania) ich funkcji, także urządzenie zastępcze umieszczane wewnątrz ciała (np. serce sztuczne, defibrylator, rozrusznik serca, układ hydrauliczny z zastawką do drenowania płynu mózgowo-rdzeniowego w wodogłowiu).
kardiografia
graficzna metoda badania czynności serca;
[gr. kardía ‘serce’, gráphō ‘piszę’],
kardiologia
dział medycyny wewn. zajmujący się układem naczyniowo-sercowym, jego anatomią i fizjologią oraz rozpoznawaniem i leczeniem chorób układu krążenia.
[gr. kardía ‘serce’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],