rzut środkowy
Encyklopedia PWN
mat. rzut, w którym obraz punktu powstaje na przecięciu rzutni z prostą wyznaczoną przez punkt rzutowany i pewien ustalony punkt S, zwany środkiem rzutu środkowego.
rzut, projekcja,
mat. przekształcenie przyporządkowujące punktom przestrzeni punkty leżące na pewnej płaszczyźnie, zwanej rzutnią;
dział geometrii poświęcony rzutowaniu figur przestrzennych na płaszczyznę, zwaną rzutnią, za pomocą równoległych lub przecinających się w jednym punkcie prostych rzutujących.
armie Wojska Polskiego 1939,
związki operacyjne formowane na rozkaz generalnego inspektora sił zbrojnych i naczelnego wodza marszałka E. Rydza-Śmigłego w przededniu II wojny światowej i po jej wybuchu;
bazylika
arch.:
[gr.],
