rzeczywistość
Encyklopedia PWN
architektura
sztuka tworzenia ładu w otoczeniu w celu dostosowania go do zaspokojenia wielorakich fizycznych, materialnych i kulturowych potrzeb ludzi przez planową przemianę naturalnego środowiska oraz budowanie form i wydzielanie przestrzeni o różnym przeznaczeniu.
[łac. < gr. architéktōn ‘budowniczy’],
zespół tendencji literackich, ideowych i obyczajowych ukształtowany w 1. połowie XIX w. przez twórczość i biografię G.G. Byrona;
inform. zbiór wzajemnie powiązanych danych, przechowywanych w pamięci komputerów i wykorzystywanych przez programy użytkowe instytucji lub organizacji wraz z oprogramowaniem umożliwiającym definiowanie, wykorzystywanie i modyfikowanie tych danych;
fr. krytyk i teoretyk filmu;
filozof francuski, jeden z najważniejszych myślicieli XX w..
