bajronizm
 
Encyklopedia PWN
bajronizm,
zespół tendencji literackich, ideowych i obyczajowych ukształtowany w 1. połowie XIX w. przez twórczość i biografię G.G. Byrona;
przejawiał się w kreacji typu bohatera romantycznego jako jednostki wyjątkowej, o tragicznie powikłanym losie, skłóconej z pospolitą rzeczywistością; uwidocznił się w swobodnym stosunku do reguł literackich, ironicznym dystansie do przedstawionej rzeczywistości, upodobaniu do synkretycznych form gatunkowych (powieść poetycka, poemat dygresyjny), motywów historycznych i egzotycznych; w literaturze europejskiej wiązał się często z dążeniami wolnościowymi, zwłaszcza niepodległościowymi; wywarł wpływ na czołowych poetów epoki, m.in. A. de Musseta, H. Heinego, M. Lermontowa, A. Puszkina, a w Polsce — A. Mickiewicza, J. Słowackiego, S. Goszczyńskiego, A. Malczewskiego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia