ryć
Encyklopedia PWN
archeol. kultura środkowej epoki brązu (XIV–XIII w. p.n.e.), charakterystyczna dla terenów pogranicza dzisiejszej środkowej Słowacji i północno-wschodnich Węgier;
filozof grecki, twórca neoplatonizmu.
archeol. kultura wczesnej epoki brązu (XXIV–XVIII w. p.n.e.) z terenów Niz. Padańskiej;
archeol. najstarsza kultura polgarskiego kręgu kulturowego, określana też jako wczesnopolgarska, reprezentująca późny neolit na terenie wschodniej Słowacji i północno-wschodnich Węgier, datowana na 4000–3600 p.n.e.;
archeol. kompleks kultur z przełomu neolitu i eneolitu, rozwijający się na wschód od Dunaju, gł. w dorzeczu Cisy, obejmujący wschodnie Węgry i wschodnią Słowację, datowany na IV tysiąclecie p.n.e., dawniej określany jako nadcisański;
