rtęć
Encyklopedia PWN
elektrody, których aktywną powierzchnię stanowi rtęć;
źródło światła elektr., w którym światło jest wytwarzane przez wyładowanie elektryczne w gazie, parach metalu (rtęć, sód) lub mieszaninie kilku gazów lub par.
stop określonego metalu z rtęcią;
amalgamowanie, amalgamacja,
otrzymywanie metali szlachetnych (platyny, złota i srebra) z rud lub koncentratów hutniczych przy użyciu rtęci;
barometr
ciśnieniomierz do mierzenia ciśnienia atmosferycznego (absolutnego);
[gr. báros ‘ciężar’, metréō ‘mierzę’],
chemia
nauka przyrodnicza zajmująca się budową, właściwościami substancji, ich jakościowymi i ilościowymi przemianami, warunkami, w których te przemiany zachodzą i efektami energetycznymi oraz zjawiskami, głównie elektrycznymi, które im towarzyszą.
[gr. chēmeía ‘magia’],
