rezystancja
Encyklopedia PWN
urządzenie przeznaczone do zabezpieczania obwodów elektrycznych przed przeciążeniem, tj. przepływem prądu elektrycznego o nadmiernym natężeniu;
układ elektroniczny (o 3 końcówkach), złożony z 2 odpowiednio ze sobą połączonych tranzystorów bipolarnych o jednakowym typie przewodnictwa;
przyrząd półprzewodnikowy o strukturze czterowarstwowej p-n-p-n, mający 2 końcówki (elektrody): anodę (A) i katodę (K);
cewka elektr., której reaktancja indukcyjna (bierny indukcyjny opór elektr.) w zakresie stosowanych częst. znacznie przewyższa jej rezystancję (opór elektr. czynny);
dysk twardy, dysk sztywny, dysk stały,
inform. urządzenie stanowiące zewnętrzną pamięć komputera, w której nośnikiem informacji jest niewymienny dysk magnetyczny.
elektrometr
przyrząd przeznaczony najczęściej do pomiaru małych napięć, prądów lub ładunków elektr. przy bardzo dużej rezystancji wejściowej;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, metréō ‘mierzę’],
