rentgenowska

Encyklopedia PWN

[pọ:lıŋ]

Linus Carl Wymowa

, ur. 28 II 1901, Portland (stan Oregon), zm. 19 VIII 1994, Bly Sur (stan Kalifornia),

fizykochemik amerykański.

[ang. Particle (Proton) Induced X-ray Emission ‘emisja promieniowania rentgenowskiego wywołana przez cząstki (protony)’],

metoda badawcza polegająca na analizie widma promieniowania rentgenowskiego emitowanego przez materiał bombardowany wiązką cząstek naładowanych z akceleratora;

polimerów degradacja,

rozkład polimerów lub zmniejszenie ich masy cząsteczkowej pod wpływem czynników zewn., takich jak: tlen zawarty w powietrzu i podwyższona temperatura (starzenie termooksydacyjne), woda (degradacja hydrolityczna), światło słoneczne, a zwłaszcza promieniowanie nadfioletowe UV (starzenie fotochemiczne), promieniowanie wysokoenerg. (promienie gamma, rentgenowskie), czynniki biol. (polimerów biodegradacja);

promieniowanie charakterystyczne,

promieniowanie elektromagnetyczne o fali długości od około 0,0001 nm do około 100 nm (zakres promieniowania rentgenowskiego), odkryte 1906 przez Ch.G. Barklę (1917 Nagroda Nobla);

promieniowanie jonizujące,

fiz. promieniowanie elektromagnetyczne (rentgenowskie, γ) i korpuskularne (cząstki α, elektrony, neutrony i in.), które przechodząc przez materię ulega rozpraszaniu lub pochłanianiu, przekazując energię atomom i cząsteczkom ośrodka, przez który przenika (i z którym oddziałuje).

pulsary

[łac. pulso ‘uderzam’],

obiekty astronomiczne, które charakteryzuje nadzwyczaj regularna emisja silnych, krótkotrwałych impulsów promieniowania elektromagnetycznego, o losowo zmieniającym się kształcie i amplitudzie, pojawiających się z okresem wynoszącym od milisekund do kilku sekund.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>