promieniowanie charakterystyczne

promieniowanie charakterystyczne,

promieniowanie elektromagnetyczne o fali długości od około 0,0001 nm do około 100 nm (zakres promieniowania rentgenowskiego), odkryte 1906 przez Ch.G. Barklę (1917 Nagroda Nobla);

każdy pierwiastek, pobudzany do emitowania promieniowania rentgenowskiego wysyła kwanty promieni X o ściśle określonych, sobie właściwych (charakterystycznych) energiach; p.ch. powstaje w wyniku przejścia elektronów w atomach (zjonizowanych w powłoce wewnętrznej, np. przez bombardowanie materii elektronami) z poziomów o wyższej energii na poziomy o energii niższej; wykorzystywane do analiz chemicznych.