refrakcją fal

Encyklopedia PWN

refrakcja fali
[łac.],
fiz. zjawisko załamania fali na granicy rozdzielającej ośrodki o różnych współczynnikach załamania (załamanie fali);
fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).
fiz. zjawisko polegające na tym, że przy padaniu fali na granicę rozdziału 2 ośrodków powstaje fala rozchodząca się od granicy rozdziału w stronę pierwszego ośrodka;
fiz. wielkość charakteryzująca polaryzację elektronową (polaryzacja dielektryka) 1 mola substancji w polu elektromagnetycznym: (M — masa molowa substancji, ρ — gęstość, n — współczynnik załamania);
załamanie fali, refrakcja fali,
zmiana kierunku rozchodzenia się fali (elektromagnetycznych, akustycznych) przy przejściu przez granicę 2 ośrodków, a także w ośrodku jednorodnym, w którym prędkość fali zmienia się w sposób ciągły, np. wskutek różnic gęstości lub właściwości elektrycznych ośrodka.
radiolinia
[łac.],
linia radiowa,
telekom. linia transmisyjna służąca do dwukierunkowego przesyłania sygnałów za pośrednictwem fal radiowych (gł. mikrofal), ukształtowanych w wąską wiązkę za pomocą kierunkowych anten nadawczo-odbiorczych.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia