radiotelefonia
Encyklopedia PWN
radiotelefonia
rodzaj telefonii, w której do przesyłania sygnałów fonicznych (mowy) wykorzystuje się fale radiowe;
[łac.-gr.],
radiokomunikacja
dział telekomunikacji związany z przesyłaniem wiadomości na odległość przy użyciu fal elektromagnetycznych, gł. fal radiowych;
[łac.],
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
De Forest
amerykański radiotechnik i wynalazca;
[də fọrıst]
Lee, ur. 26 VIII 1873, Council Bluffs (stan Iowa), zm. 30 VI 1961, Hollywood,
dupleks
telekom. układ teletransmisyjny umożliwiający jednoczesne przesyłanie sygnałów w obu kierunkach łącza telekomunikacyjnego.
[łac.],
