półprzewodnikowych
Encyklopedia PWN
dziedzina techniki zajmująca się detekcją i wizualizacją promieniowania podczerwonego (rzadziej mikrofal) emitowanego przez obiekty.
elektron. półprzewodnikowy przyrząd przełącznikowy, jednokierunkowy, o 3 końcówkach (elektrodach): anoda A, katoda K i bramka G;
związki nieorg., pochodne antymonowodoru (stybanu);
związki chemiczne azotu z metalami lub niektórymi niemetalami;
bioczujnik, biosensor,
rodzaj czujnika chemicznego zawierającego składniki biologicznie czynne w receptorze (obszarze detekcyjnym), wykonanym najczęściej w postaci membrany.
nauka zajmująca się chem. i fizykochemicznymi właściwościami promieniotwórczych izotopów pierwiastków, zarówno naturalnych, jak i otrzymanych w sztucznych reakcjach jądrowych;
