półprzewodnikowych
Encyklopedia PWN
katoda
elektron. w przyrządzie elektronicznym (np. diodzie półprzewodnikowej, tyrystorze, lampie elektronowej), a także w aparacie elektrycznym (np. elektrolizerze) oraz w lampie łukowej — elektroda doprowadzająca ujemne nośniki ładunku do obszaru międzyelektrodowego (lub odprowadzająca dodatnie);
[gr. káthodos ‘schodzenie’],
kompozyt
materiał utworzony z co najmniej 2 komponentów (faz) o różnych właściwościach w taki sposób, że ma właściwości lepsze i/lub właściwości nowe (dodatkowe) w stosunku do komponentów wziętych osobno lub wynikających z prostego sumowania ich właściwości;
[łac. compositus ‘złożony’],
Krzemowa, Dolina, Sillicon Valley,
okręg przem. w środkowej części stanu Kalifornia, w USA, w południowej części obszaru metropolitalnego San Francisco–Oakland–San Jose;
elektron. lampa elektronopromieniowa, przeznaczona do zapisywania i przechowywania (zapamiętywania) przez pewien określony czas (do kilkunastu dni) informacji wprowadzanej w postaci sygnału elektrycznego;
przyrząd do wykrywania i pomiaru strumienia fotonów o małym natężeniu;
