psychologiczna
Encyklopedia PWN
akustyka
dział fizyki i techniki tradycyjnie obejmujący naukę o dźwięku rozumianym jako zjawisko słyszalne, związane z rozchodzeniem się fal sprężystych w ośrodku gazowym, a w miarę rozwoju także w ośrodkach ciekłym i stałym.
[gr. akoustikós ‘dotyczący słuchu’],
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
ekonomista; współtwórca Uniwersytetu w Poznaniu,
rosyjski prozaik i dramatopisarz, z wykształcenia lekarz.
rosyjski mistrz krótkiej formy literackiej i dramatu.
rosyjski poeta, dramatopisarz, prozaik, wybitny przedstawiciel romantyzmu rosyjskiego.
