przystosowanie
Encyklopedia PWN
jedna z podstawowych form zależności ekologicznej w przyrodzie, obejmująca stosunki międzygatunkowe, rzadziej wewnątrzgatunkowe (kanibalizm), w których zaspokajanie potrzeb pokarmowych drapieżnika odbywa się w wyniku spożycia ciała ofiary;
Indianie
rdzenni mieszkańcy Ameryki (nazwę tę nadał im K. Kolumb, który użył jej w przekonaniu, że dotarł do Indii), przybyli w wielu falach migracyjnych z północno-wschodniej Azji pomostem lądowym istniejącym w miejscu dzisiejszej Cieśniny Beringa;
[hiszp. < gr. < sanskr.],
inteligencja
psychol. jedno z najbardziej wieloznacznych pojęć w psychologii odnoszące się do sprawności w zakresie czynności poznawczych; w języku potocznym przez inteligencję rozumie się najczęściej zdolność rozwiązywania problemów praktycznych, zdolności językowe lub kompetencje społeczne;
[łac. intelligentia ‘zdolność pojmowania’, ‘rozum’],
małpiatki, Prosimiae, Prosimii,
podrząd ssaków z rzędu naczelnych.
owadopylność, entomogamia,
proces zapylania kwiatów za pośrednictwem owadów;
psychoterapia fenomenologiczna, Daseinanaliza, psychoterapia egzystencjalna,
psychol. nurt psychoterapii łączący założenia psychoanalizy z założeniami fenomenologii (gł. E. Husserla) i egzystencjalizmu (gł. M. Heideggera, z którego filozofii pochodzi termin Dasein);
