przewlekłych
Encyklopedia PWN
med. przewlekła choroba układu oddechowego, wywołana długotrwałym wdychaniem pyłów nieorg., charakteryzująca się gromadzeniem pyłu w płucach i odczynem tkanki płucnej na ich obecność;
wieloczynnościowy, największy gruczoł kręgowców, funkcjonalnie związany głównie z układem pokarmowym, odgrywający bardzo ważną rolę w przemianie materii.
zatrucie, intoksykacja,
med. zaburzenie czynności komórek, tkanek lub narządów wskutek działania substancji egzogennych (pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, chem., jadów bakteryjnych) lub pochodzenia endogennego (nadmiar hormonów tarczycy, gestoza, samozatruwanie się metabolitami nie wydalanymi, np. w mocznicy, niewydolności wątroby, gorączce);
zrzeszotnienie kości, osteoporoza,
med. przewlekła metaboliczna choroba kości z postępującym ubytkiem masy kostnej i uszkodzeniem mikroarchitektury, prowadzącym do zmniejszenia jej wytrzymałości mech. stwarzającym ryzyko złamań;
bhuta
w religijno-filozoficznej myśli hinduskiej gruby (niesubtelny) element świata fizycznego, żywioł.
[sanskr. bhūta ‘powstały’, ‘były’],
lek mukolityczny; ułatwia wykrztuszanie wydzieliny z drzewa oskrzelowego w przebiegu ostrych i przewlekłych chorób dróg oddechowych; nie nasila natomiast wydzielania gruczołów śluzowych;
