promieniowanie
Encyklopedia PWN
termin używany na określenie promieniowania elektromagnetycznego o jednej, ustalonej częstotliwości;
właściwość promieniowania opt. o danej długości fali, polegająca na wywoływaniu określonych przemian w materii ożywionej lub nieożywionej;
dylucja promieniowania, rozcieńczenie promieniowania,
zmniejszenie strumienia promieniowania spowodowane zwiększaniem się przekroju wiązki wraz ze wzrostem odległości od źródła promieniowania.
wielkość określająca energię fali elektromagnetycznej przechodzącej przez jednostkę powierzchni prostopadłej do kierunku rozchodzenia się fali na jednostkę czasu;
ciśnienie wywierane przez czoło fali akustycznej, występujące w ośrodku, w którym się ta fala rozprzestrzenia, a także na powierzchni rozgraniczającej dwa ośrodki o różnych właściwościach akustycznych;
fiz. wysyłanie przez wzbudzony układ fiz. (np. atom, jądro atomowe, ciało makroskopowe) energii w postaci promieniowania zarówno falowego (np. światła, fal radiowych, dźwięku), jak i korpuskularnego (np. elektronów, cząstek α).
