prochowy
Encyklopedia PWN
broń, w której praca gazów prochowych służy nie tylko do nadania prędkości pociskowi, ale też do przygotowania następnego wystrzału i ewentualnie oddania go.
rodzaj broni palnej, w której reakcja gazów prochowych wypływających z lufy w kierunku przeciwnym do ruchu pocisku powoduje, że podczas strzału nie występuje zjawisko odrzutu (odrzut broni);
Coke 
, ur. 1 II 1552, Mileham (hrab. Norfolk), zm. 3 IX 1634, Stoke Poges (hrab. Buckinghamshire),
ang. polityk i prawnik;
[kuk]
Sir Edward , ur. 1 II 1552, Mileham (hrab. Norfolk), zm. 3 IX 1634, Stoke Poges (hrab. Buckinghamshire),
amerykański konstruktor broni, wynalazca rewolweru.
broń palna (lufowa) służąca do wyrzucania pocisków o kalibrze ponad 20 mm dzięki energii (ciśnieniu gazów) wyzwalanej podczas spalenia materiału wybuchowego miotającego (prochu);
niem. pilot i konstruktor lotniczy;
