praktyczną
Encyklopedia PWN
weterynaria
nauka o chorobach zwierząt, ochronie ich zdrowia, higienie żywności pochodzenia zwierzęcego oraz zespół umiejętności praktycznych związanych z zapobieganiem chorobom i zwalczaniem ich, leczeniem chorych zwierząt i ochroną ludzi przed chorobami odzwierzęcymi.
[łac.],
wewnętrzne choroby, interna,
dział medycyny klinicznej zajmujący się etiologią, patogenezą, objawami, diagnostyką, profilaktyką, leczeniem (z wyjątkiem chirurgicznego i radiologicznego), rokowaniem chorób narządów wewn., także ogólna nazwa chorób narządów wewn.;
związki chemiczne węgla i tlenu:
u I. Kanta: praktyczny ideał hist. i polit. rozwoju oparty na podstawach moralnych, zgodnie z którym państwa, na skutek konfliktów, będą musiały podporządkowywać się instytucjom międzynarodowym.
psychol., filoz. dyspozycja człowieka do świadomego i celowego regulowania swego postępowania, do podejmowania decyzji i wysiłków w celu realizacji zamierzonych działań, zachowań, postaw, a zaniechania innych, zwłaszcza jeżeli działania te są związane z przezwyciężeniem wewnętrznych lub zewnętrznych przeszkód.
; chemik francuski
