porostów
Encyklopedia PWN
bot. u grzybów wyższych i porostów twór zbudowany z plektenchymy, w którego wnętrzu lub na powierzchni rozwija się warstwa rodzajna wytwarzająca zarodniki, zwykle mejospory, rzadziej konidia;
dział gleboznawstwa i jednocześnie geografii regionalnej, zajmujący się rozmieszczeniem gleb na kuli ziemskiej, a także badaniem prawidłowości i przyczyn (aktualnych i hist.) ich przestrzennego zróżnicowania.
mitosporowe grzyby, grzyby mitozarodnikowe, grzyby konidialne, grzyby niedoskonałe, Deuteromycota (Fungi imperfecti),
sztuczny „typ” („gromada”) grzybów grupujących gat. lub ich stadia anamorficzne, rozmnażające się tylko wegetatywnie, bezpłciowo, przez podziały mitotyczne, bez podziałów mejotycznych.
botanik;
urwistki, soredia,
bot. komórki glonów wchodzących w skład porostów, otoczone strzępkami grzyba, „zarodniki” wegetatywnego pomnażania, drobne, ziarenkowate lub mączyste, niekiedy igiełkowate lub koralikowate;
cefalodia
bot. organelle występujące u nielicznych gat. porostów z komponentem — fotobiontem zielenicą, zawierające sinice (np. anabena, trzęsidło, Gloeocapsa);
[gr. kephalḗ ‘głowa’],
