pojazdu
Encyklopedia PWN
system, którego podstawą jest zespół środków techn. i organizacyjnych zapewniających bezpieczeństwo i płynność ruchu kolejowego.
koło pojazdu przystosowane do toczenia się po powierzchni terenu (np. drodze kołowej — k.j. pojazdów samochodowych), szynie (koła pojazdów szynowych; kołowy zestaw), a niekiedy linie (np. w kolei linowej);
podstawowy element układu biegowego pojazdu trakcyjnego;
lando
otwarty, kilkuosobowy, 4-kołowy pojazd konny, z 2 rozkładanymi budami (przednią i tylną) i 2 jednakowymi siedzeniami naprzeciw siebie; nazwa od m. Landau w Niemczech, do którego 1704 ces. Józef I odbył podróż zbudowanym dla niego pojazdem;
[fr. < niem.],
automatyczny pojazd księżycowy, zdalnie sterowany drogą radiową z Ziemi, zbudowany w ZSRR, przeznaczony do samodzielnego prowadzenia badań na powierzchni Księżyca;
liczba pojazdów (rzeczywistych lub umownych) przejeżdżających bądź pieszych przekraczających dany przekrój drogi w jednostce czasu;
