plastycznym
Encyklopedia PWN
obróbka plastyczna, przeróbka plastyczna,
rodzaj obróbki bezwiórowej, gł. metali i ich stopów (aluminium, miedzi, żelaza), tworzyw sztucznych (np. prasowanie tworzyw sztucznych), drewna (drewna obróbka), której celem są zmiany kształtu i wymiarów przedmiotów przez ich trwałe odkształcenie plast. (odkształcenie), przy jednoczesnej zmianie właściwości mech. materiału i uzyskaniu odpowiedniego rozkładu naprężeń wewn.;
stosowane od XIX w. określenie dziedzin twórczości artystycznej percypowanych wzrokowo, obejmujące architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę, rzemiosło artystyczne.
dział chirurgii zajmujący się usuwaniem lub zmniejszaniem zniekształceń wrodzonych (wad wrodzonych, rozwojowych) lub nabytych (blizn, pourazowych lub pochorobowych ubytków tkanek), powodujących ograniczenie czynności lub zeszpecenie;
archeol. kultura epoki brązu (XVI–XIV w. p.n.e.), występująca na terenie środkowego i dolnego Podnieprza
model ciała w teorii plastyczności;
