patrologia
Encyklopedia PWN
patrologia
dział historii literatury wczesnochrześcijańskiej, którego przedmiotem jest poznawanie życia i spuścizny Ojców Kościoła;
[gr. patḗr ‘ojciec’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
niem. ksiądz katol., teolog i patrolog;
fr. patrolog, publicysta i wydawca, ksiądz;
teologia
uporządkowana wiedza religijna.
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),
najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.
Bernard z Clairvaux
teolog, kaznodzieja, mistyk, cysters; Doktor Kościoła; kanonizowany 1174.
[bernạ:r z klerwọ],
święty, ur. 1090, Fontaine k. Dijon, zm. 20 VIII 1153, Clairvaux,