paramagnetyzm

Encyklopedia PWN

[gr.],

właściwość ciał nieuporządkowanych magnetycznie (tzn. nie będących ferromagnetykami, ferrimagnetykami lub antyferromagnetykami), związana z występowaniem trwałych momentów magnet. (atomów lub cząsteczek), które ustawiają się w zewn. polu magnet. w kierunku przyłożonego pola;

ciało stałe,

fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii;

magnetyzm

[gr.],

fiz. dział fizyki materii skondensowanej zajmujący się właściwościami magnetyków oraz termin stosowany na określenie właściwości magnetyków przejawiającej się w oddziaływaniu tych ciał między sobą oraz z zewnętrznym polem magnetycznym lub prądem elektrycznym.

Curie temperatura, punkt Curie,

temperatura, powyżej której zanikają właściwości ferromagnetyczne (tzw. ferromagnetyczna temperatura Curie) lub ferroelektryczne (tzw. ferroelektryczna temperatura Curie) substancji;

elektronowa teoria metali,

teoria wiążąca właściwości fiz. metali z ich strukturą elektronową; wyjaśnia m.in. dobre przewodnictwo elektr. i cieplne metali oraz ich charakterystyczny połysk.

Faraday

[fạ̈rədeı]

Michael