parą nasyconą

Encyklopedia PWN

fiz. termin stosowany niekiedy w odniesieniu do ciśnienia pary nasyconej.
fiz. substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej (stan krytyczny);
wymiennik ciepła np. w kotle parowym służący do osuszania i przegrzewania (ogrzewania powyżej temp. nasycenia) pary.
urządzenie, w którym woda w wyniku ogrzewania zmienia stan skupienia i staje się parą nasyconą lub przegrzaną o ciśnieniu wyższym od atmosferycznego; para jest użytkowana na zewnątrz kotła;
zarodkowanie, nukleacja,
fiz. wstępny etap procesu tworzenia się nowej fazy (faza, przemiana fazowa).
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii — pośredni między stanem gazowym i stałym.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia