optycznych
Encyklopedia PWN
telewizja, historia,
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
teodolit
instrument geodezyjny przeznaczony do pomiarów w terenie kątów poziomych i pionowych.
[gr.],
termolokacja
metoda wykrywania obiektów i określania ich położenia wykorzystująca promieniowanie elektromagnetyczne (głównie w zakresie podczerwieni, niekiedy mikrofal), emitowane przez te obiekty lub przez nie odbite;
[gr.-łac.],
tomografia
sposób uzyskiwania dwuwymiarowego obrazu przekroju obiektu trójwymiarowego w dowolnie wybranej płaszczyźnie, w celu poznania jego struktury wewn., bez konieczności naruszania tej struktury;
[gr. tomós ‘cięty’, ‘tnący’, gráphō ‘piszę’],
topograficzny stolik, stolik mierniczy,
podstawowy przyrząd geodezyjny używany dawniej do sporządzania map topograficznych bezpośrednio w terenie;