okrętowy
Encyklopedia PWN
instytut nauk.-badawczy, zał. 1950 w Gdańsku;
organ quasi-sądowy w Polsce, powołany gł. do orzekania o przyczynach wypadków mor., zgodnie z konwencją z 1974 o bezpieczeństwie życia na morzu (konwencja SOLAS), uzupełnioną protokołem z 1978 dotyczącym bezpieczeństwa zbiornikowców;
junga
członek szkolnej załogi żaglowca, zwłaszcza uczeń szkoły mor.; dawniej także chłopiec okrętowy przygotowujący się do zawodu marynarza.
[ros. < niem.],
wytwarzanie na powierzchni przedmiotów stalowych cienkich powłok kadmowych, chroniących podłoże przed korozją atmosferyczną i inną;
amer. podróżnik i badacz polarny, lekarz okrętowy;
