obręcz

Encyklopedia PWN

[atenjẹn; fr. athénien ‘ateński’],

atenka,

mała okrągła podstawa pod naczynie do mycia, świecznik, wazę, kadzielnicę itp. lub stolik o okrągłym blacie — wzorowane na antycznym trójnogu;

bark,

anat. okolica ciała, w której kończyna przednia (górna) łączy się za pośrednictwem stawów z kośćmi obręczy kończyny przedniej.

bębenek baskijski, tamburyn,

perkusyjny instrument muz., należący do grupy zarazem membranofonów i idiofonów;

biodrowa kość,

anat. największa kość (parzysta) obręczy kończyny dolnej (miednicznej), która łączy się za jej pośrednictwem z odcinkiem krzyżowym kręgosłupa.

chłodziarka,

staropol.

lodownia,

mebel do przechowywania i chłodzenia latem butelek z winem;

dinozaury, Dinosauria,

nadrząd lądowych gadów naczelnych (archozaurów). Występowały od późnego triasu (ok. 200 mln lat temu) do końca kredy (65 mln lat temu) na wszystkich kontynentach; z terenów Polski znane z jurajskich tropów z Gór Świętokrzyskich oraz fragmentów szkieletów teropodów: z końca triasu z Lisowic na Śląsku (powiat lubliniecki) i wczesnej jury z Sołtykowa w Górach Świętokrzyskich.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>